Biografia

Jestem psychoterapeutką prowadzącą własną praktykę w Wiedniu, posiadam wykształcenie w zakresie psychoterapii ciała, integracyjnej terapii Gestalt, jestem nauczycielką terapii przez sztukę, kształcę się dalej w zakresie psychoterapii analitycznej, a także terapii traumy. Urodziłam się w Polsce, studiowałam tam język niemiecki i pedagogikę, a następnie uzyskałam dyplom na Uniwersytecie Wiedeńskim (językoznawstwo/psychologia).

Szkolenie na psychoterapeutę ciała odbyło się w ERI (Emotional Reintegration), następnie w sekcji Integrative Gestalt Therapy, ÖAGG. Praca z pacjentami chorymi psychicznie w poradni ambulatoryjnej szpitala psychiatrycznego obudziła we mnie zainteresowanie procesami głębokiej regresji i stanami dysocjacyjnymi. W wyniku tej praktyki klinicznej, a także wieloletniej ekspozycji na techniki medytacyjne i systemy wierzeń, rozwinęło się u mnie zainteresowanie naturą regresji prenatalnej i niewerbalnymi aspektami komunikacji. Następnie kontynuowałem naukę w zakresie terapii traumy somatycznej u B. Rothschilda, a także w zakresie analizy ciała i psychoterapii. Badania koncentrowały się na terapeutycznych i duchowych aspektach psychoterapii, następnie na naturze przywiązania prenatalnego (prenatalna teoria przywiązania) oraz introspektywnym podejściu do wczesnych doświadczeń (metodologia). Byłam członkiem Międzynarodowej Rady Doradczej czasopisma Journal of Biosynthesis „E&Ch”, a w 2002 roku zostałam nauczycielką terapii przez sztukę. To oraz współpraca z ISPPM zainspirowały mnie do myślenia o rozwoju człowieka i wpłynęły na moje podejście terapeutyczne, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień pre- i perinatalnych.

Moją specjalnością stały się fazy prenatalne i okołoporodowe (przed urodzeniem i po urodzeniu) rozwoju człowieka. Moje badania kliniczne skłoniły mnie do refleksji nad wczesnym rozwojem człowieka, w oparciu o hipotezę, że nasza tożsamość kształtuje się już w łonie matki.

Tak ukształtowała się moja własna metoda psychoterapii prenatalnej i okołoporodowej. Moja koncepcja przywiązania „istotnego” i „interpersonalnego” stanowi podstawę zrozumienia kształtowania się ludzkiej tożsamości; Nazywam to „dwubiegunowym Ja”. Celem mojej pracy terapeutycznej jest praca nad oporem wobec własnego potencjału twórczego w celu uwolnienia własnej siły życiowej. Często wiąże się to z koniecznością radzenia sobie z traumą prenatalną i/lub okołoporodową. Odkrycie traumatycznych konfliktów, które miały miejsce tak wcześnie i pozornie nie zostały zapamiętane, wymaga specjalnego podejścia. Swoją metodę, zwaną PPP, rozpowszechniam zarówno teoretycznie, jak i praktycznie w formie wykładów, publikacji, seminariów oraz projektów w kraju i za granicą (Niemcy, Włochy, Austria, Polska, Ukraina).